Pierwsza część satyr Ignacego Krasickiego ukazała się anonimowo w 1779 roku w tomie pt. "Satyry". Zawierał on dwanaście satyr poprzedzonych wierszem "Do króla".
Druga część, zawierająca dziewięć satyr, została wydana w innym tomie razem z wierszami. W satyrach Ignacy Krasicki ośmieszał wady społeczeństwa polskiego: pijaństwo, zacofanie, ciemnotę szlachty, skłonność do hazardu, brak krytycyzmu.
Można również stwierdzić, że Krasicki w swych satyrach wciela się w rolę poety-filozofa, badającego zagadki ludzkiej natury, pomagającego sobie jedynie śmiechem i kpiną. Dla przykładu tytułowa ,,Żona modna" została ukazana w bajce jako bezwzględna, egoistyczna kobieta. Pragnie urządzić sobie wygodne życie kosztem swego męża Piotra. Ignacy Krasicki posłużył się w bajce hiperbolą - wyolbrzymił samolubstwo szlachcianki. Utwór ten krytykuje bezmyślne naśladowanie obcej mody oraz zawieranie małżeństw z pobudek materialnych.
